Psikoterapötik çerçeve en genel haliyle; terapistin rolü, yöntem, seans süresi, ücret ve ödeme şekli, tatillerin düzenlenmesi gibi teknik özelliklerin belirlenmesini içerir. Yani süreç içerisindeki değişmezlerin bütününü içerir diyebiliriz. Psikoterapötik çalışma içerisindeki bu değişmezler, genelde terapiste dair finansal göndermelerle mizah unsuru haline getirilebilmektedir. Fakat çerçeveyi asıl önemli kılan, terapisti korumasından ziyade; süreç içerisindeki işlevleridir.
Kapsayıcı olarak çerçeve; bireyin annesi ile olan ilk anlarını, yani bebeğin bir öteki ile ilişki kurmaya başladığı en ilkel dönemi hatırlatır. Çerçeve; anne Rahmi gibi kapsar ve çevreler. Ancak çerçevedeki bir yıkım bu kapsayanın varlığını farkettirir. Bu bakımdan çerçevedeki herhangi bir bozulma; kişide, bir yıkım kaygısı ve bu bağın tehlikeye girmesi olarak algılanır.
Sınırlayıcı olarak çerçeve; çocuksu tümgüçlülüğe ket vurması ve yasak olanı anımsatması bakımından simgeseldir. Terapist ve hastanın bağımlı oldukları kurumsal ve toplumsal kuralların altını çizer. Terapistin de kendi çalışmasına sınır koyması ve anne- baba tümgüçlülüğünden vazgeçmesini gerektirir. Aynı zamanda içeri/dışarısı, önce/sonra, kapsayan/kapsanan gibi ayrımları belirginleştirmesi bakımından gerçekliği de anımsatır.
Simgeleştirici olarak çerçeve ise; eylem yerine sözün; yani dilsel simgelerin kullanılmasından gelir.